Ülkemizde yıllardır yaşanan ve son dönemde ayyuka çıkan kadına şiddet vakaları ve kadın cinayetleri üzerine, yüreğimdeki derin üzüntüyü bir yerlere dökmem gerektiğini hissettiğim anlarda bu dizeler döküldü kalemimden. Bugün toplumumuzun en büyük sorunu ve kanayan yarası benim nazarımda budur. Bu sebeptendir ki bu konuda bir şeyler karalamak istedim . Belki bu vesileyle bir farkındalık yaratabilir ve şiddet mağduru kadınlarımızın sesi olabilirim, diye düşündüm . Bu şiirim evli ve bir çocuk babası Cemal Metin Avcı tarafından vahşice katledilen Pınar Gültekin, erkek arkadaşı tarafından bir plazanın 20. katından aşağı atılan Şule Çet, kendi kızının önünde kocası tarafından boğazı kesilen Emine Bulut, yalnız kaldığı minibüsteki insanlık dışı yaratıklar tarafından tecavüz edilip öldürülen Özgecan Aslan ve isimlerini ve hikayelerini bilmediğimiz nice vahşete kurban verdiğimiz kadınlarımıza ithaf olunmuştur.

 

Her yerde hor görülmüş, aşağılanmış kadın

Herkes duyarsız olmuş, duyulmuyor feryadın

Herhangi bir gazetenin üçüncü sayfasında

Cesedinin üstünde sürmanşet olmuş adın

 

Sevmişsin doludizgin, mutlulukmuş niyetin

Sevgin kurbanı olmuş, bir sapık zihniyetin

O cani hak ettiği cezayı hiç almamış

Hafifletici sebebi de var imiş cinayetin (!)

 

Gezemezsin geceleyin sokakta bir başına

Bilemezsin; kim bilir ne gelecek başına

Minibüste yalnızsan, o cani yaratıklar

Katlederler umarsızca, hiç bakmadan yaşına

 

Sokakta, otobüste, iş yerinde tacizler

Sen korkarsın ardından tehdit ve şantaj izler

Senin sesini duyan, duyuran olmadıkça

Daha da yüz buluyor, artıyor şerefsizler

 

Oysa hepsinin vardı kocaman hayalleri

Masumca beslediler mutluluk emelleri

Binlerce kadınımız vahşice katledildi

Unuttuk gitti işte bilinmez isimleri

 

Bizim kültürümüzde, kadınlar baş tacıdır

Fakat gelinen nokta, maalesef çok acıdır

Bugün şiddete karşı ses çıkarmazsak eğer

Yitirdiğimiz tüm canlar, bizlerden davacıdır

 

Peki ne oldu bize? Bizler böyle değildik

Kadın sevgiye layık, biz şiddete eğildik

Bir toplumun mayası bu kadar mı bozulur?

Bizlere can verenin, canına kıyabildik

 

Kadın nadide bir gül, incitme hiç bilmeden

Kadına el kaldırma! diye öğretti deden

Kimi namus bekçisi, kimi azgın bir sapık

Bir cinayeti meşru kılamaz hiçbir neden

 

Ülkemizde kadına şiddetin yasası yok

Cani “erkeğim” diyor, zaten hiç tasası yok

Kanına dokunuyor bu gariban şairin

Dünya alem sussa da, onun hiç susası yok

 

Önce kadına şiddet bütünüyle bitmeli

Kadın medeniyettir, hep peşinden gitmeli

Sorunlu erkek yoktur, sorunlu nesil vardır

Herkes kendi oğlunu, neslini eğitmeli

 

Hiçbir kadının artık, gençliği çalınmasın

Hayalleri, umutları elinden alınmasın

Failler ödüllendirilir gibi

Tutuksuz yargılanıp sokağa salınmasın

 

Kadınlar bir toplumun temel taşları ise

Devlet, millet uyansın; kulak versin bu sese

Caydırıcı cezalar derhal yasalaşarak

Hızlıca uygulansın, ibret olsun herkese

 

Şiddete dur diyen el olmalıyız

Feryadı duyuran dil olmalıyız

Vandal sürüsüne karşı gelmeli

Kadına tutunacak dal olmalıyız

 

Her yer çare bekleyen, ağlayan kadın dolu

Kadının ayağının altı cennetin yolu

Neşet Ertaş ne de güzel söylemiş

Analar insandır, biz insanoğlu

 

Bir anadan dünyaya gelen bütün insanlar

Bil ki sana emanet, ana dediğin canlar

Sen vahşetin karşısında duvar olup durursan

Yaşayacak Pınarlar, Şuleler, Özgecanlar …

Resul Ekrem PEHLİVANLI