Abidin belki çizebilirdi mutluluğun resmini

Ama ben koyamıyorum bu sonsuz hasretin ismini

Yine de her gece uykuya dalmadan içimde bir ümit

Sabahın yedisinde ellerinde iki sıcak simit

Günaydın, diyerek geleceksin sanıyorum

 

Keşke hiç bırakmasaydım elini, seni son görüşümde

Şimdi yaşadığımız her anı can veriyor düşümde

Her gözümü yumduğumda kollarıma yığılışını

Çiçeklerle bezediğin dünyamın bir anda dağılışını

Görerek kan ter içinde uyanıyorum

 

Bilirsin senin için her engeli aşardım

Ben seninle Nazım gibi daha bir güzel yaşardım

Yürek burkan bir dizede parçalanır ya için

Ben seninle olamadığım her kalp atışım için

Binlerce kez yanıyorum

 

Hani sahile karşı bir bankta otururduk, orası bizimdi

Sen denizi izlerdin ben gözlerini, onlar benim denizimdi

Martıların simit parçalarını yakalayışına bakardık

Sonra denize nazır birer sigara yakardık

Ne zaman deniz görsem seni anıyorum

 

Şimdi şu bitap halimi görsen, acaba tanır mısın?

Her yağmur yağdığında tüm sokaklar sen kokuyor, inanır mısın?

Çünkü bir parça toprak oldun, kaldın avuçlarımda

Tel tel beyaz oldun ağarıyorsun saçlarımda

Senin özleminle yaşlanıyorum

 

Ölüm olsaydı, ayrılık olmasaydı diyenler halt etmiş

Ayrılsak barışırdık, ölüme kimin gücü yetmiş

Tek çare yanına gelmek, ölmek istesem de ölemiyorum

Sensizliğe daha kaç nefes katlanmak zorundayım bilemiyorum

Her gün kendi sabrımı sınıyorum

 

Artık zamansız gidişine alışmaya çalışıyorum

Yaşamak nefes almaksa eğer, düşe kalka yaşıyorum

Kalbimdeki bu derin boşluk biliyorum dolmayacak

Ama beraber söylediğimiz o Zeki Müren şarkısı asla unutulmayacak

Elbet bir gün buluşacağız

Bu böyle yarım kalmayacak

İnanıyorum…

 

Resul Ekrem PEHLİVANLI