Bizi kimsenin tanımadığı,
gözleri kimseyi görmeyen,
ve kimsenin uzaktan selamlamadığı,
birileri olduğumuzu bilmeden,
kıyıları denize seslenen,
bir yerde olmak isterdim.

Bir denizi aşmak devrimdir.
Kaybolursan Nuh’u bulursun;
Ya da bir kıtaya, isim bulma
özgürlüğünü götürürsün.
işte denizlerden bir sur!

Güneşin altında oturalım,
bulutların bizi sahiplendiği gece.
bu rüzgar telaşımızı süpürür.
alınganlığımızı da kimsesizler götürür,
her tanıdıkta duran eski göllere.

Bir gölgenin tesiriyle görünür fener.
ışığı görmek gecenin nöbetidir,
mabedin göğsüne karanlık vurur.
ve her gemi bir okyanusu götürür.

Ali Batuhan Sevinç