Zayıf hayatın sillesini yemiş çelimsiz ak bir bedendeÇırpınarak düşmemek için yerinde seken boş kalpteGülmeyi bilen yârimin elini arayan biriydim ben deSonra, ey Muhammet dedim ki kendimeYârin gelecek göreceksin zamanlaGeldiğinde soyunup bir öpecek tüm dertler bitecek anlaNefes almayı bile unutacaksın ve başlayacaksın tarifi imkânsız sonla Okumaya devam et Şiirler – 8
Acı bende, hasret sendeYalnızdım hep ben deDuymadın beni sen deÖlüm bende, gözyaşı sende.Cemal’in yazdığı tek hece aşkı hep bende.Nazım’ın yazdığı yorgunum kaptandın sen deKarlar ortasında uzun namlulu avcıydım ben de.Vurulmuş kırmızı güller, açmış karda uzanmış ceylandın, yatıyordun sen de.Zeynep Leyla olmuşMuhammet’se Mecnun’un elini tutmuşHiç gerçekleşmeyecek kavuş olduk şimdi de. Okumaya devam et Şiirler – 7
Kalbime vurdum kelepçeCenazeye gittim dönmeyeceğim, bilinmeli herkesçe.Orada, mehter takımı bile beni bekler, inan“Desdur, Allah Allah İlallah Hicaz Humayun Peşrevi Hasdur Haydi Ya Allah”Duyulan top sesi değil kös sesi çünkü Türk oğlu Türk’tü vuran! Cenazeye giden Muhammet’tiCenazede ceset olan Muhammet’tiEvet, kesindiBelki de çok beklediMehterli karşılama töreniMezar bile ayağıma hemen geldi… Çok parlak bir ışıktıGözlerime sızanUyan, Muhammet, uyan!Bu rüya karanlık içindeki aydınlıktı. Okumaya devam et Şiirler – 6
Şiirimi yazdımKelimelerden taç aldımHayır, çalmadım!Bana hırsız demeyin, çünkü bu dünyada azdım.Hayır, sapık değilim, bilsem öyle yazmazdım!Kırık kalemim ellerimle kalbimde ne kuyular kazdımHayır, güldüğümü görsen ağlarsın.Belki de ellerim kuru toprak içinde sazdım.Hayır, tıngırdarken görsen ağlarsın.Muhammet hiçlikte çalan bir cazdımHayır, suyu duysan çağlarsın. Okumaya devam et Şiirler – 5
Aşkın bir boyut kattı ki bana İçsem suyu kana kana Yine de sönmez, açılır gönle pul gibi yara yara Çoktan erimiş gözlerimle o yari ara ara Okumaya devam et Şiirler – 4
Beyza pejmürde şaire “Yaz” dedi.Ben de yazdım, döktüm sefil cümleleriSerptim kağıda hepsini.Harfler kelimelerde, kelimeler mısralarda gizliTepedeyken bir anda aşağı düşen bir adam görülmedi.İnsanın insana yaptığı zulüm bitmedi.Bir özürle hiçbir şey geçmedi.Muhammet bu, yarım iken zenginledi.Anıları vardıSefil şair gülüşlere bitikti.Ve Allah için o gülüşü çok sevdi. Okumaya devam et Şiirler – 3
Yine sabah oldu,Etraf karanlık.Güneş, güneşe n’oldu,Zihniyetler karanlık.Cehennem ölü doldu,Bedenler karanlık.Çaresizlik bedeni aşıp aklı tuttu,Zekiler karanlık.Gam çölünü gamsızlar tuttu,Aşıklar karanlık.Muhammet dert çevrende döne döne sarhoş oldu,Küçük kıyamet tarihin karanlık.Elem veren beden tazecik çiçekti böylece erken soldu,Tabiplerin yüzü karanlık. Okumaya devam et Şiirler – 2
Yokluk içinde yaşar gibi hayat tanışalım benim adım köle Kalpte kılavuzsuzsak yerken bile varılamaz hiçbir derde Aşk bilense maşukun acısını ah haykırırdı gönül konağımda bir ferde Bahçıvana olmadı bari şoföre söyle Dalımın budağımın kırpılmasını geçtim de Alamadım aşk adlı virajı girdim şarampole. Okumaya devam et Şiirler – 1
