Söylenen her şeyin doğru olduğuna inandığımız bir yaş dilimi vardı hani. Sorgulama ihtiyacı hissetmediğimiz, daha doğrusu insanların niye yalan yanlış konuştuğunu/yaşadığını anlamadığımız bir zaman dilimi… Şimdi o günleri özlüyor muyuz? Konumuz biraz bu durumun ortadan kalkmasıyla ortaya çıkan şüphecilik. Bir şeylerin gerçekliğini sorguladığımız zaman şüphe kaçınılmaz olarak gelecektir. Fakat bir yerden sonra insan bu durumun ilk durumdan daha korkunç olduğunu fark ediyor. Neden mi? Çünkü … Okumaya devam et Satılık Fikirler Dünyası

“Seviyorum” diyor, “Ben de böyle seviyorum, n’apayım?” Düşününce hak verir gibi oluyorum, insanlar da sevmekler de çeşit çeşit neticede. Konuşurken gözümün ta içine bakıyor. Nasıl da kendinden emin durmaya çalışıyor, şaşkınım. “Tamam belki benim sevdiğim kadar sevmiyor ama benim sevgim yeter!” diyor bu kez de. Böyle uç uca ekliyor cümlelerini, iki cümlenin arasına giremiyorum, gerçi girmek de istemiyorum. Öyle bir konuşma ki, ana fikri mütemadiyen … Okumaya devam et Tahammül

Temmuz, ağustos, eylül, her mevsimde durma gül, hayat inan çok kısa, belki çıkmayız yaza. Şarkıyı bilenler baharı kucaklar gibi okumuştur sözlerini. Ben de yazıya başlarken öyle bir hisle başladım. Güneşin ısıtırken rüzgarın tatlı tatlı okşadığı günlerdeyiz. Ve en sevdiğim mevsim geldi; bahar. ️Kışın o gri, hoyrat günlerini geride bırakıp kombiyi kapatıp, balkon kapılarını açabilmenin saadetini yaşıyorum. Bu hislerimi bahar insanları çok çok iyi anlayacaktır. Bahar … Okumaya devam et Boş Vermişim Dünyaya

Sizce sırt ağrısının sebebi duruş bozukluğu mudur? Tatlı tatlı süzülerek pencerenin aralığından sıcak vücuda çarpıveren esinti midir? Ters bir hareket yapmak, kanepede uyuyakalmak? Bir pembe terlikli ayaklarıma bakıyorum bir ocağın üstündeki çaydanlığa, bir de bunları düşünüyorum işte. Önce kürek kemiklerimi olabildiğince yaklaştırıyorum, bir aşağı bir yukarı oynatıyorum kaslarımı. Ağrı tutulabilecek olsa bir ucundan yakalardım, eminim. Bir elime süngeri bir elime demliği alıyorum. Önce dışını, sonra … Okumaya devam et Ağrıyı Yakalamak

Gözümü ekrandan ayırıp karşıdaki pencereye bakıyorum, güneş batıyor. İçimi o tanıdıkhuzursuzluk yokluyor. Kollarımı kaldırıp kavuşturuyorum, esnetiyorum kendimi sağa sola amane çare. Devam edemeyeceğim, anladım. Ekranı, kapat komutu olmadan indiriveriyorum.Kabullenişimi de alıp mutfağa yöneliyorum. İki yumurtayı kırıp göz kararı şeker ekliyorum. Kakao yokmuş evde, olsun, gelir. Minik birtencereye biraz süt, bir kaşık tereyağı, tereyağı eriyince de bolca çikolata… Kapıya yürürkeniçeri sesleniyorum: “Bir animasyon film bul olur … Okumaya devam et Pazar ve Kek

Biraz renklerden bahsedelim, haydi. Önceliği maviye verelim ve mavinin tonuna karar kılalım başlamadan. Göğün mavisini seçelim, lütfen. Hani o emektar mavi, çalıştığım odanın penceresinden bana gülümseyen, yaşadığımı ve umudu hatırlatmak üzere orada olan. Kavuşmak üzere yollara düştüğümde, rayların üzerinde, güneşin altında ipekten bir fon perde gibi serili olan mavi. Köpük gibi beyaz kayaların üzerinde hiç derdimiz yok gibi gülüşürken arkadaşımla, yürürken çıplak ayak, sanki yolun … Okumaya devam et Maviye Teşekkür

You are walking, walking, walking and searching for the good. The good that heals you and others along the way. As you approach, your excitement gets amplified. Since, you know that, all your efforts will pay off at the end of the day. What makes you happy is not finding the good actually, but your journey through it. You feel exhausted, tired, and you try … Okumaya devam et Searching for the Good

Havayı görüyor musunuz? Sanki daha geçen hafta soğuğuyla ellerimi, burnumu hatta ciğerimi kesmemiş gibi. Bir bahar ışıltısı var gökte, görüyor musunuz? Ben karanlığı sevmem, puslu havaları bile sevmem. Hani insanlar ile bitkilerin DNA’larının yüzde bilmem kaçı aynıymış diye haberler olur ya… Heh! O insan benim, bitki ise ayçiçeği. Besbelli DNA’larımızın aynı olan yüzde bilmem kaçı, başlarımızı kaldırmaya ve yüzlerimizi güneşe dönmeye yarıyor ve belki de … Okumaya devam et Ayçiçeğinin Söyleyecekleri Var

İhanetlere içmeyelim artık, ihanetleri konuşalım bugün. En büyüklerini konuşalım. Toz konduramadığımız birinin ihanetini mesela. Her ihaneti bir sevda doğurur madem, sevdalarımızı konuşalım. Toz konduramadığımız birinin sevdasını mesela. Bilinçaltımdaki tüm hainliklere koştuğum bir gecede, sağa sola sataşarak sevdayla nereden tanıştığımı kovalıyordum. Üstadı andım. Ve gençliğimde benden aldığı her şeyden daha büyük olan aşkını andım. Daha sonra da ihanetini. Üstadla konuşmamız gerekliydi. İhaneti masaya yatırıp, parmaklarının arasından … Okumaya devam et En Büyük İhanet